| ♥لاله های خونین♥ | صفحه اصلي تماس با ما عناوين مطالب ورود | ||
|
|
 حدودای سال 90 بود در هفته دفاع مقدس حاج آقا قرائتی تعریف میکرد که ما آخوندهارو خیلی سخت میشه گریاند ! اما یکی از رزمندگان خاطره ای تعریف کرد که اشکمونو در آورد ! گفت : تو یکی از عملیات ها که شب انجام می شد قرار بود از جای عبور کنیم که مین گذاری شده بود ... مجبور بودیم از اونجا رد بشیم چاره ای جز این نداشتیم . گفتیم کی داوطلب میشه راه رو باز کنه تا بتونیم عبور کنیم ؟ چندتا از رزمنده ها داوطلب شدند تا راه رو باز کنند ... وقتی میخواستند راه باز کنند میدونستند که زنده نمی مونند . چون با انفجار هر مین دست ، پا ، سر ، بدن یک جا متلاشی میشود ! داوطلب ها پشت سر هم راه افتادن برای باز کردن راه ... صدای مین می آمد . همین زمان متوجه شدم یکی داره بر میگرده ! گفتم شاید ترسیده ! بالاخره جان عزیزه و عزیزی جان باعث شده برگرده... گفتم خودمو نشون ندم شاید ببینه خجالت بکشه ! بعد چند دقیقه متوجه شدم یکی داره میره سمت محل مین گذاری شده.. رفتم سمتش گفتم وایسا کجا میری ؟ گفت دارم میرم محل مین گذاری شده دیگه !! گفتم تو جزو کسائ بودی که داوطلب شده بودند چرا برگشتی ؟! گفت : آخه پوتینم نو ( تازه) بود خواستم اونو در بیارم با جوراب برم و بیت المال حیف و میل نشود . اون پوتین بمونه یکی دیگه ازش استفاده کنه...!!! قابل توجه مسئولان کشور ! یک روز یک جائی جواب گوی این اشخاص خواهید بود ! کار نکنید اون روز خجالت زده باشید .
نظرات شما عزیزان: [ پنج شنبه 11 مهر 1392 ] [ 16:49 ] [ ♦امید رضا زارعی ]
|
درباره وبلاگ  ♥♥♥تمام لاله‌ها سرخ‌اند و محزون صميمي، مقتدر، همواره مجنون شهيدان، عاشقان محض، بردند براي لاله‌ها، دسته گُلِ خون غريب و خسته و فرتوت مانده است به شوق لحظه باروت مانده است خدايا! استجابت كن دلم را كه پشت يك غزل تابوت مانده است از آن فصل سكوت و تيره زاري به دنبال صداتم، سبزِ جاري! «شهادت استخوان‌بندي عشق است» چه تشريح قشنگي از قناري! ثناگويِ نگاهت اي كبوتر به طرز فكر و راهت اي كبوتر شنيدم وعده‌اي با عشق داري خدا پشت و پناهت اي كبوتر! تنيده در تنم پاييز، پاييز ندارم همتي مست و جنون‌خيز تو رفتي و دعا كن اوج گيرم شبي از پلكان ماه، من نيز ♥♥♥ |
